به گزارش سلامت نیوز نقل از هلث دی نیوز، برخی از افرادی که پس از سکته مغزی زنده می‌مانند، به دلیل آسیب‌هایی که به مغز وارد شده است، دچار صرع می‌شوند. این آسیب‌ها موجب اختلالات الکتریکی در مغز می‌شود که در نهایت به تشنج می‌انجامد. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که داروهای فشار خون می‌توانند این خطر را کاهش دهند.

مطالعه‌ای جدید که در این زمینه انجام شد، نشان می‌دهد که بیمارانی که از داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) استفاده می‌کنند، احتمال ابتلا به صرع پس از سکته مغزی در آنها به مراتب کمتر از بیمارانی است که داروهای فشار خون دیگر مصرف می‌کنند. این داروها با مسدود کردن اثرات پروتئینی به نام آنژیوتانسین عمل می‌کنند، که موجب باریک شدن عروق خونی می‌شود.

دکتر جاکومو اوانجلیستا، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کیتی ایتالیا، گفت: «مطالعه ما به‌طور ویژه بر این موضوع متمرکز بود که چگونه داروهای مختلف فشار خون می‌توانند در پیشگیری از صرع پس از سکته مغزی مؤثر باشند.»

داروهای ARB با مسدود کردن پروتئین آنژیوتانسین، اثرات التهاب را کاهش می‌دهند و جریان خون در مغز را بهبود می‌بخشند. این فرآیند می‌تواند به کاهش خطر تشنج و صرع پس از سکته کمک کند.

در این مطالعه، محققان ۵۲۸ بیمار مبتلا به فشار خون بالا را که دچار سکته مغزی شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. هیچ یک از این بیماران در زمان سکته مغزی به صرع مبتلا نبودند، اما در طول دوره بررسی، حدود ۷ درصد از آنها به صرع دچار شدند. این میزان با آمارهای دنیای واقعی که نشان می‌دهند ۶ تا ۸ درصد از بازماندگان سکته مغزی به صرع مبتلا می‌شوند، مطابقت داشت.

نتایج مطالعه نشان داد که بیمارانی که داروهای فشار خون غیر از ARB مصرف می‌کنند، به‌طور قابل توجهی در معرض خطر ابتلا به صرع پس از سکته بودند.

محققان احتمال می‌دهند که برخی داروها مانند مسدودکننده‌های کانال کلسیم و مسدودکننده‌های بتا می‌توانند با تحریک بیش از حد مغز، احتمال تشنج را افزایش دهند. همچنین، مهارکننده‌های ACE ممکن است با افزایش التهاب در مغز، خطر صرع را بالا ببرند.

با وجود این یافته‌ها، محققان تأکید می‌کنند که نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در بیماران بیشتر برای تأیید این نتایج و بررسی دقیق‌تر مکانیسم‌های زیربنایی این اثرات وجود دارد.

مطالعه اخیر نشان می‌دهد که استفاده از داروهای مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARB) می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به صرع در بازماندگان سکته مغزی کمک کند. این یافته‌ها می‌توانند گامی مهم در راه بهبود درمان بیماران سکته مغزی و پیشگیری از عوارض پس از آن، مانند صرع، باشند.